De installaties en performances van Paul Segers confronteren het publiek vaak met surrealistisch aandoende situaties. Met zijn kunstenaarspraktijk Unlimited Dream Company presenteert hij van 10 december 2022 t/m 15 januari 2023 de solo-tentoonstelling Myths of the Near Future over de nabije toekomst, in De Cacaofabriek Expo.
In Myths of the Near Future brengt de Unlimited Dream Company nieuw werk samen dat de afgelopen drie jaar is ontstaan en waarvan de losse werken op verschillende plekken zijn getoond, maar nog niet in relatie tot elkaar. Met het samenbrengen van de werken gaat UDC op zoek naar die momenten, waarin werkelijkheid, metafoor en fictie elkaar overlappen en versterken. Manus Groenen schreef een tekst over het werk van Unlimited Dream Company, welke je hier kunt downloaden (PDF).
Preview video door Biek van Bree
De kunstenaarspraktijk Unlimited Dream Company (UDC) is opgericht door Paul Segers in 2015 (in Edmonton, CA) en is momenteel gevestigd in Helmond. UDC produceert tekeningen, films, installaties en performances. Daarnaast geeft UDC kunstboeken uit.
De Amerikaanse auteur, cultuurcriticus en redacteur Mark Dery beschrijft het werk van Paul Segers/UDC als volgt: "Net als de personages in Ballards ficties, tuigt P. een eigen kosmologie op, op vrijwel dezelfde manier waarop hij zijn ad-hoc onderkomen, in 'Mark the Points of No Return', heeft gemaakt van afgedankte kunstwerken. In die zin is hij de bricoleur van Claude Lévi-Strauss, bijgewerkt voor het tijdperk van Twitter-mobs, drone-oorlogen en reality-tv-politiek, waarbij hij een systeem van mythen, symbolen en rituelen samenvoegt uit wat er ook maar voorhanden is, zoals het medialandschap, de gebouwde omgeving, de vloedgolf van beelden die het onbewuste van de massa overspoelen, de technologie die ons steeds meer naar haar eigen beeld herschept en steeds meer een eigen wil heeft, vrij zwevende angsten en complottheorieën, de overtuigingsindustrieën (PR, marketing, branding, reclame) en de psychopathologie van het dagelijks leven in een wereld die door info-duizeligheid van zijn as is afgedraaid."
De expositie Myths of the Near Future wordt officieel geopend op vrijdag 9 december 2022 om 19.00 uur met een nieuwe performance. Daarna is de expositie t/m zondag 15 januari 2023 dagelijks te zien tussen 13.00 en 17.00 uur.
Wil je een rondleiding? Stuur dan even een mail met een voorstel-datum naar: juliennetullemans@cacaofabriek.nl.
De tentoonstelling Myths of the Near Future van Unlimited Dream Company is tot stand gekomen met dank aan Gemeente Helmond en Mondriaan Fonds.
Door intensief te kijken naar het alledaagse zie je soms iets bijzonders of leer je anders denken over het bekende. Voor de nieuwe tentoonstelling ‘Wat er gebeurt wanneer er niets gebeurt’ brengen collectief Zuiver. en Manus Groenen acht kunstenaars bij elkaar die in staat zijn precies dat te doen: het bijzondere in het alledaagse onder de aandacht brengen. De expositie is van 16 oktober t/m 27 november 2022 te zien in De Cacaofabriek Expo.
Collectief Zuiver., bestaande uit kunstenaars Tyrell Kuipers en Jolijn van den Heuvel, ontwikkelde samen met kunsthistoricus en schrijver Manus Groenen het concept voor deze expositie. De titel is ontleend aan een citaat van de experimentele Franse filosoof en schrijver Georges Perec (1936). Wat hij onderzoekt is vaak zo alledaags dat het een ander niet eens op zou vallen, een eigenschap die hij deelt met de kunstenaars in deze tentoonstelling. Eleye Boerenkamps, Stijn ter Braak, Mischa Doorenweerd, Ruud Goedhart, Eva Hoonhout en Reinier Vrancken en ook Tyrell Kuipers en Jolijn van den Heuvel zelf delen hun artistieke manieren van kijken die het publiek inspireren om te leren zien wat er gebeurt, wanneer er ogenschijnlijk niets gebeurt.
De schrijfstijl die Georges Perec hanteert heeft soms de luchtigheid van een boodschappenlijstje, maar andere keren de grondigheid van een wetenschappelijke verhandeling. In een ode aan Perec bieden we de bezoeker drie varianten van de publiekstekst aan als handreiking om de werken zo goed mogelijk te zien: een traditionele tekst door curator Manus Groenen, een zeer subjectieve poëtische tekst door dichter Huib Fens en een puur objectieve zakelijke beschrijving door een veilingmeester. Het is aan de bezoekers welke versie zij willen hanteren om de werken in deze tentoonstelling te kunnen zien.
Het autobiografische werk van Eleye Boerenkamps (Deurne, 1994) komt voort uit persoonlijke, banale en soms ongemakkelijke relaties. Het werk van Boerenkamps is goudeerlijk en daardoor soms kwetsbaar, teder en zacht, maar even vaak schaamteloos, hard en tegen het exhibitionistische aan. In de getoonde film De Eetkamertafel (2020) wordt de relatie tussen Eleye en haar moeder zichtbaar in een discussie over de familietafel.
Stijn ter Braak (Groningen, 1995) werkt sinds 2020 aan de serie 'Mijn spullen'. Zijn aandacht voor het banale, het aangetaste en het onbeduidende, krijgt bij ter Braak plastisch vorm. Zijn werk bestaat uit een verzameling replica’s van voorwerpen en zelfs volledige ruimtes uit zijn woning, die hij reproduceert met materiaal dat hij op straat of bij het afval vindt. Met behulp van verf en lijm worden objecten tot in detail nagemaakt, maar nooit in het oorspronkelijke materiaal. Als een ruimtelijk trompe l’oeil houdt zijn werk het oog voor de gek, tot we beter kijken. Mischa Doorenweerd (Aarde, 1988) vertoont zich soms in de kunst. Zijn werk heeft vaak verschillende verschijningsvormen en van alles kan aanleiding zijn voor een nieuwe sculptuur, installatie, actie of iets anders. Hij treedt een tentoonstelling met een frisse blik tegemoet en brengt er soms onverwachte ingrepen aan. Kunst hoort bij Doorenweerd niet in een ivoren toren, maar is speels en toegankelijk. De laatste jaren wil hij vooral dat zijn werk ‘leeft’. Dat kan schuilen in samenwerkingen tijdens het maakproces of participatie tijdens de presentatie, in dit werk gebeurt het allebei.
Een koffieapparaat, een printer, een stopcontact; veel voorwerpen waarmee we onszelf thuis omringen zijn zo vanzelfsprekend geworden dat ze min of meer onzichtbaar zijn. Ze vormen het bekende decor voor ons dagelijks leven, maar zijn niet gemaakt om op te vallen: juist om in de omgeving op te gaan. Ruud Goedhart (Amsterdam, 1958) kiest dit soort objecten als onderwerp voor zijn schilderijen. In 2016 is hij gestart met de serie Deephouse waarin onder andere witgoed, schakelmateriaal, kitchenettes en bad-/slaap-/werkkamers figureren, met alles erop en eraan. Verstilling is een passend woord voor het werk van Jolijn van den Heuvel (Veghel, 1994). Met een oog voor de poëzie van het banale weet ze beelden te vangen die aan een ander voorbijgaan. Ze verwijdert de ruis van alledag en laat ons focussen op vondsten die geïsoleerd worden uit hun context. De uitspraak ‘kijken naar groeiend gras’ wordt wel eens gebruikt om saaiheid te beschrijven, maar voor Van den Heuvel zou het tegenovergesteld kunnen zijn: het is misschien wel de optimale training in vertragen en aandachtig kijken. Het drogen van noten, zaden of wasgoed zijn juist de trage bewegingen die Van den Heuvels aandacht trekken. De eigentijdse maatschappij legt grote druk op onze schouders; we moeten bijvoorbeeld succesvol, gelukkig, populair en zichtbaar zijn. Dat alles pusht ons verder dan gezond is: er wordt inmiddels zelfs gesproken over een burn-out epidemie. Eva Hoonhout (Eindhoven, 1990) reflecteert in de installatie Here Is To The Mess We Make op de fysieke en mentale ruimte voor zelfzorg. Welke ruimte krijgen we daarvoor? Hoe kunnen we deze ruimte zelf vormgeven zodat we gezond kunnen leven? In deze installatie, die bij elke presentatie evolueert, tast Hoonhout verschillende ruimtes om haar heen af door ze fysiek te onderzoeken. Tyrell Kuipers (Schijndel, 1994) plaatst banale objecten, beelden en observaties binnen een kunstcontext. Daarmee vestigt ze in haar multidisciplinaire werk de aandacht op de schoonheid van alledag en het alledaagse van kunst. Haar materiaal- en onderwerpkeuze zijn speels, maar geven ook blijk van kennis van het kunsthistorische gedachtegoed waartoe ze zich verhoudt. De artistieke kwaliteiten als de kleur, de vorm en het ritme van een stapeling bierblikjes stonden in een eerdere tentoonstelling bijvoorbeeld centraal. Alleen de context bepaalt wanneer zo’n bouwsel een kunstwerk wordt; in een galerie bekijken we het anders dan op een huisfeestje, maar zien we niet wezenlijk hetzelfde?
Reinier Vrancken (Weert, 1992) laat zich bewust moeilijk plaatsen en ontkent elke eenduidige definiëring van het kunstenaarschap. In een tentoonstelling is hij veelal aanwezig in het gebied tussen de kunstwerken en de contexten waaraan ze hun status ontlenen. Door middel van poëtische handelingen en ingrepen weekt hij betekenis en betekenaar van elkaar los. Hij herschikt bestaande objecten, situaties, teksten en contexten op een manier die de porositeit van hun betekenis onderstreept. Er ontstaat daardoor ruimte waarin ook nieuwe betekenissen hun stem laten horen. Het gaat hem daarbij meer om hoe iets betekent, dan wat iets betekent.
Laat u inspireren door vers academietalent. We presenteren u – zoals elk jaar in september – de nieuwe lichting! Van 04 september t/m 02 oktober is dit werk dagelijks te zien in onze expositieruimte, onder de naam Fresh Cacao. Hieronder stellen we de selectie graag aan u voor.
De Cacaofabriek vindt het belangrijk om ruimte te geven aan jonge makers. Ruimte om zich te presenteren en verder te ontwikkelen. Daarom is de expositie Fresh Cacao elk najaar een vast onderdeel in het tentoonstellingsprogramma. Voor deze expositie worden eindexamenkandidaten van verschillende kunstacademies gescout en uitgenodigd om hun werk ten toon te stellen in de monumentale ruimtes van De Cacaofabriek.
De artistieke commissie van De Cacaofabriek (bestaande uit Ageeth Boermans, Julienne Tullemans, Bert Loerakker en Sebastiaan Dijk) bezocht dit jaar de exposities van de KABK (Den Haag), de AKI (Enschede), Sint Joost (Den Bosch en Breda), de HKU (Utrecht) en Maastricht Institute of Arts. Uit deze bezoeken kwam een selectie van negen kunstenaars tot stand voor Fresh Cacao 2022. De commissie vond bij deze afstudeerders de overtuiging, potentie en kwaliteit die een startend kunstenaar nodig heeft en die de commissie nieuwsgierig maakt naar de toekomst.
Fresh Cacao wordt mogelijk gemaakt door De Cacaofabriek in samenwerking met Stichting Carat. Carat vertegenwoordigt ondernemendheid, heeft een breed netwerk in het cultureel geëngageerde bedrijfsleven en ziet kansen om financieel en in ondernemerschap te ondersteunen. De Cacaofabriek vertegenwoordigt de artistieke waarden en heeft een breed netwerk in de kunsten en het kunstonderwijs. De Cacaofabriek heeft alle faciliteiten en professionele ondersteuning in huis om talentvolle kunstenaars optimaal podium te bieden.
Om deze aanmoediging van jong talent kracht bij te zetten wordt dit jaar voor de vijfde keer aan één van de Fresh Cacao beloftes de Carat Lucas Gassel Prijs uitgereikt. Op zondag 02 oktober wordt bekend gemaakt dat David Kater deze prijs in ontvangst mag nemen. De jury - bestaande uit Rick Vercauteren (voormalig directeur Van Bommel Van Dam museum) Karin van Dam (beeldend kunstenaar) en Fabienne Swinkels (vertegenwoordiger Stichting Carat) - zegt over zijn werk: ‘In zijn grote, diagonaal geplaatste, ruimtelijke installatie, die als een parade van acht op elkaar in spelende taferelen fungeert, komen experimenteerdrift, materiaalkennis en ook grenzeloze, artistieke verbeelding inventief samen.’
De expositie wordt officieel geopend op zondag 04 september om 15.00u Daarna is de expositie gedurende vier weken dagelijks te zien tussen 13.00u en 17.00u. Op zondag 02 oktober om 15.00u vindt de prijsuitreiking plaats van de Carat Lucas Gassel Prijs 2022
Op zondag 10 juli om 15.00 uur opent in onze exporuimte de tentoonstelling IF YOU WANT TO SEE WHAT I SEE, LOOK TOWARDS THE LIGHT. Collectief SOLID onderzoekt hiermee het samenspel van licht, materiaal, oppervlakte en volume, dat in de beeldhouwkunst van oudsher een belangrijke rol speelt. De tentoonstelling is deze zomer (tot en met 21 augustus) dagelijks te zien in De Cacaofabriek te Helmond. Wilt u een rondleiding? Mail dan naar onze programmeur expo: juliennetullemans@cacaofabriek.nl.
SOLID is een internationaal collectief, bestaande uit Selina Baumann (CH), Romina Farkas (DE), Anneke Kleimann (DE), Margot Zweers (NL) ‘De kunstenaars ontwikkelden speciaal voor deze tentoonstelling nieuwe sculpturen van zowel monumentaal als subtiel formaat. In de tentoonstelling voegen de werken van de vier kunstenaars en het overal aanwezige daglicht in de exporuimte zich samen tot een totaalinstallatie, die de bezoekers van De Cacaofabriek uitnodigt om de ruimte op een nieuwe manier te ervaren,’ aldus Julienne Tullemans, programmeur exposities in De Cacaofabriek. Met deze tentoonstelling laten de vrouwelijke beeldhouwers voor het eerst hun gezamenlijke werk zien in Nederland.
Ze leerden elkaar kennen tijdens hun studie aan de Hochschule für Bildende Künste in Hamburg. Vanuit de verwantschap in hun werk besluiten ze om een collectief te vormen. In deze samenwerking staat de beleving van de ruimte, het sturen van de blik van de toeschouwer én het spel met verschillende volumes, materialen en oppervlaktes centraal. ‘Een glanzend object reflecteert niet alleen het licht, maar kaatst eveneens onze blik terug; de ruimte die zich om het object heen bevindt is zichtbaar in de weerspiegeling. En een sculptuur uit kleurloos transparant materiaal toont ons de binnenste kern, maar de buitengrens is vele malen minder geaccentueerd,’ aldus Margot Zweers, co-founder van het collectief en één van de vier kunstenaars wiens werk te zien is in IF YOU WANT TO SEE WHAT I SEE, LOOK TOWARDS THE LIGHT.
Margot Zweers Margot Zweers is gevestigd in Breda en zoekt met haar werk tussen subjectieve waarneming en realiteit naar meerduidige, poëtische situaties. In de tentoonstelling zijn onder andere de ‘Flat Objects’ te zien, geometrische sculpturen die de vele nuances van een enkele kleur tonen. Selina Baumann De Zwitserse Selina Baumann werkt het liefst met keramiek. Haar sculpturen fascineren door hun uitgebreide repertoire aan vormen, die zowel uit het verleden als uit de toekomst zouden kunnen komen. Voor de tentoonstelling heeft ze tekeningen op keramiek en nieuwe werken van stof gemaakt. Romina Farkas Romina Farkas (Duitsland) houdt zich bezig met het ontdekken en weergeven van subjectieve en culturele waarnemingen van de natuur. In de tentoonstelling toont zij een grootschalige modulaire installatie die de voorstelling en het effect van het hemeldak aan de orde stelt. Anneke Kleimann De werken van de eveneens Duitse Anneke Kleimann materialiseren non-visuele fenomenen. Een belangrijk thema is haar fascinatie met tijd. Voor deze tentoonstelling onderzoekt ze de golfvorm van licht, waaruit een monumentale wandinstallatie ontstaat.
De expositie wordt officieel geopend op zondag 10 juli om 15.00u Daarna is de expositie gedurende zes weken dagelijks te zien.
Op zondag 19 juni om 15.00 opent de tentoonstelling RODE WANGEN in de expositieruimte van De Cacaofabriek in Helmond. RODE WANGEN is de gemeenschappelijke noemer waaronder derdejaars studenten van de Fontys Hogeschool voor de Kunsten (FHK) Academie voor Beeldende Vorming (ABV) zullen exposeren. Zij worden opgeleid tot docent beeldende kunst en vormgeving en nemen met RODE WANGEN de leiding over de organisatie, communicatie en curatie van een expositie. RODE WANGEN is van 19 tot en met 24 juni in De Cacaofabriek te bezoeken.
RODE WANGEN verwijst naar de reactie die zowel het maken als het beschouwen van kunst kan opwekken. Daarmee wordt gedoeld op een atmosfeer die samenhangt met een hier-en-nu ervaring van een kunstwerk. Kunst kan iets bij je losmaken of iets in beweging zetten, jou in het moment absorberen, en de tijd even laten vertragen. Na een tijd van afstand houden en gesloten musea, koesteren de studenten opnieuw de beleving van een fysieke kunstervaring. Waar word je warm van, wat laat je blozen? Wanneer ervaar je ongemak, wanneer kook je van woede? In de expositie RODE WANGEN tonen de studenten allen hun fascinaties, gedachtenspinsels en zielenroerselen.
Renske van de Mortel Renske toont de negatieve ervaring die specifieke geluiden kunnen oproepen in een staat van hyperfocus. Daarmee refereert zij aan misofonie, waar het lijnenspel een visuele reactie vormt op ongewenst geluid. Do Klar de sculpturen van Do stralen menselijke lichamelijkheid uit. De binnenkant lijkt langzaam naar buiten te komen, waarmee de toeschouwer geconfronteerd wordt met een kijkje onder de huid. Annika Aretz het werk van Annika vormt een verbeelding van momentopnames uit haar jeugd. Door gebruik van textiel creëert ze een onderhuids karakter. Sanne van Noorden voor Sanne is tekst het medium om mentale problemen te uiten. Met haar teksten gaat zij op zoek naar herkenning, en verbreekt daarmee ook taboes door hier woorden aan te geven. Elke Sijbers de zelfportretten van Elke laten kwetsbaarheid zien. Door het broze keramische materiaal lijken de afbeeldingen te schipperen tussen zichtbaarheid en verborgenheid. Epril Majida Gerber de textiele installatie van Epril toont de ruimte tussen verschillende (culturele) identiteiten. De rituele handeling van het natuurlijk kleuren van de doeken verwijst naar tradities uit de Marokkaanse cultuur. Sacha Koonings de foto’s van Sacha tonen hoe verschillende informatiestromen het hoofd kunnen binnen dringen, en hoe deze bij overprikkeling in elkaar over kunnen lopen. Sade Louise de textiele installaties vormen samen het helingsproces van een cultureel traumatisch verleden. Zowel de onveilige ‘black box’ als een warme, veilige thuishaven worden verbeeld. Thomas de Jong het werk van Thomas ligt op de scheidingslijn van natuurlijk en industrieel. Hij zet natuurlijke elementen naar eigen hand, en vormt daarmee een stukje maakbare cultuur. Thel van Dijk Thel onderzoekt de tijdloosheid van de mannenliefde, en doet een hedendaagse interpretatie van het klassieke verhaal van Apollo en Hyacinthus. Evie van Gerwen de achterglasschilderingen van Evie tonen de menselijkheid van zondigen in de hedendaagse maatschappij. Nathalie Geurts Nathalie maakt gebruik van onbewerkte, natuurlijke materialen, en toont in deze expositie de herwaardering van de doorgaans hardnekkige en ongewenste brandnetel. Latifa Foujay het onderzoek van Latifa toont het resultaat van oncontroleerbare experimenten met glazuur. Lieke Mangindaan Lieke bevraagt in wat voor wereld wij leven wanneer de samenleving allergisch wordt voor elektromagnetische straling. Het werk toont dat scenario: een rustplaats voor stralingsgevoeligen om te kunnen ontladen. Lucie de Groen door het natuurgebied ’t Zwin te portretteren, probeert Lucie grip te krijgen op persoonlijke herinneringen die daar hebben plaatsgevonden. Larre een deelnemende maker van buiten de FHK stelt een werk tentoon over drankgebruik binnen de hiphopcultuur. Daarnaast is Larre verantwoordelijk voor de signage van de expositie, wat oorspronkelijk zijn vak is.
De expositie RODE WANGEN wordt officieel geopend op zondag 19 juni om 15.00. Deze opening zal gevuld worden met een kunstzinnig programma, waaronder muziek door studenten, een performance, een veiling en rondleidingen op aanvraag. Daarna is de expositie tot en met 24 juni te zien in de Cacaofabriek in Helmond.
Op zondag 6 maart om 15.00 uur opent in de Cacao Expo ruimte van De Cacaofabriek in Helmond de tentoonstelling Aquavit. De tentoonstelling geeft met het werk van 12 kunstenaars en meer dan 100 aquarellen een overzicht van de vitaliteit van de hedendaagse aquarel. De tentoonstelling loopt tot en met 29 mei. Wilt u een rondleiding? Mail dan naar onze programmeur Expo: juliennetullemans@cacaofabriek.nl.
Aquavit is een lofzang op een medium dat in de negentiende eeuw furore maakte onder grote kunstenaars zoals William Turner, maar nu vooral bekend staat als een medium voor amateurkunstenaars. Samenstellers Ludo van Halem (curator) en Caren van Herwaarden (beeldend kunstenaar) vinden het daarom de hoogste tijd voor een grootse rehabilitatie.
Voor Aquavit selecteerden zij 12 gerenommeerde kunstenaars: Nour-Eddine Jarram (geëngageerde series van vluchtelingen-portretten), Paul Faassen (een installatie met vogelportretten), Maria Roosen (intense kleurexplosies van aquarel met zelfontworpen lijsten van glas en eieren), Aline Thomassen (monumentale portretten van vrouwen), Joris Geurts (zinderende, subtiele landschappen), Nan Groot Antink (studies van zeewieren uit de Venetiaanse lagune op basis van zelfgemaakt pigment), Caren van Herwaarden (drieluik met honderden paarden die elkaar beklimmen), Henri Jacobs (ingenieuze rasterpatronen uit de serie ‘Journaaltekeningen’), Arno Kramer (sensitieve verbeeldingen van mens en dier in met aquarel gemengde technieken) Q.S. Serafijn (serie aquarellen met onder meer zwevende badpakken), Jolanda Schouten (slingerende, woekerende natuur op groot formaat) en Ina van Zyl (reeksen van kleurige, alledaagse voorwerpen).
Aquavit geeft met meer dan 100 aquarellen een breed overzicht van verschillende thema’s en benaderingen binnen het medium, van politiek tot filosofisch, met de mens of de natuur als onderwerp, figuratief of juist balancerend op de grens van abstractie.
XL Tot voor kort vroeg de aquarel vanwege haar specifieke eigenschappen om een bescheiden formaat: het opspannen van natgemaakt papier op handzame houten panelen zorgt voor een gelijkmatige opdroging van de verf. Inmiddels is aquarelpapier verkrijgbaar op zeer grote formaten – tot aan rollen van 1.5 x 10 meter – die niet meer opgespannen kunnen worden. De ruimtelijke kwaliteit en het heldere licht in De Cacaofabriek in Helmond maken het mogelijk om onverwachte, verrassende aspecten van de hedendaagse aquarel te laten zien op zowel de allergrootste formaten als in omvangrijke reeksen en ensembles.
Educatief randprogramma Tijdens de duur van Aquavit organiseert De Cacaofabriek rond de aquarel een scala van (educatieve) activiteiten zoals workshops, lezingen, portfoliobesprekingen en rondleidingen. De deelnemende kunstenaars spelen hierin een actieve rol. Bekijk het aanbod
bij het afspelen van deze video gaat u akkoord met het plaatsen van cookies, klik hier om akkoord te geven op het plaatsen van marketing cookies en deze video te bekijken
Meld je aan en ontvang ons laatste expo nieuws!