Het einde
Ondanks het succes werd de fabriek in april 1932 geliquideerd: Turner ging de productie in Engeland concentreren en 250 arbeiders kwamen op straat te staan. Als reden werden exportbelemmeringen aangevoerd. Nadat de nog aanwezige voorraden werden verwerkt, kwam aan de bedrijvigheid een einde. Gedurende enkele jaren stond de complete fabriek stil. Pas in 1936 werden het gebouw en de machines verkocht.
Fabrieksarchitectuur van weleer
Het gebouw is een belangrijk voorbeeld van fabrieksarchitectuur uit die tijd. Opvallend is de constructie die naast een omhulling van traditionele bakstenen uit een ijzeren draagconstructie bestaat, inclusief gietijzeren kolommen, geleverd door Begemann. De inrichting was zodanig dat de cacaobonen, via de Zuid-Willemsvaart aangevoerd, eerst op een (later verwijderde) zolder werden opgeslagen. Op de onderliggende verdieping vond het roosten, malen en persen plaats. De bereiding van chocolade en dergelijke gebeurde op de benedenverdieping.
Bedrijfsverzamelgebouw
Het gebouw heeft de eerste jaren na de verkoop in 1936 voornamelijk dienstgedaan als bedrijfsverzamelgebouw. Zo werden er onder meer staalconstructies en meubelen vervaardigd. In 1944 woedde er een grote brand in de voormalige Koninklijke Nederlandsche Cacaofabriek. Vanaf circa 1954 was het naburige bedrijf Vlisco eigenaar en was er onder meer een stalenmagazijn, een bedrijfsschool en een personeelswinkel gevestigd. Ook is het nog een onderdak voor Spaanse gastarbeiders geweest.
Slopen of niet slopen
Omstreeks 1975 kwam het gebouw in handen van de gemeente. Er werden onder meer pluimveetentoonstellingen gehouden. De gemeente wilde de gebouwen ten slotte slopen om de Engelseweg te verbreden. Gelukkig is dit niet gebeurd. Het gebouw werd in 1977 verkocht aan Theo De Gruyter voor natuurstenen meubelfabriek en galerie 't Kooike. Rond 1985 kwam er een afdeling van de sociale werkplaats Helso. Een nieuwe eigenaar bracht vervolgens verschillende soorten bedrijvigheid onder in de voormalige Koninklijke Nederlandsche Cacaofabriek.
Verwoestende brand
Vanaf 1993 streek in een deel van het gebouw een aantal kunstenaars neer vanuit de Stichting Beeldende Kunstenaars Kring Helmond. Zij ontwikkelden een werk- en expositieruimte die in 2000 werd omgedoopt tot Stichting de Nederlandsche Cacaofabriek. Er werden tentoonstellingen gehouden, lezingen gegeven en er werden ateliers in gevestigd. Op 5 januari 2008 brak er brand uit in het prachtige gebouw met de rijke geschiedenis. Een deel van het gebouw, inclusief ateliers en kunstwerken, werden verwoest. In 2010 werd het verwoeste deel gesloopt.
Culturele hotspot
In 2013 werd De Cacaofabriek verbouwd tot een groot cultureel centrum en bestaat sinds maart 2014 in deze vorm onder de huidige naam. In het vernieuwde gebouw zijn exposities (Stichting De Nederlandsche Cacaofabriek), filmzalen (Filmhuis Helmond), een popmuziek-podium (Lakei) en creatieve bedrijven ondergebracht. In de popzaal speelden onder andere Jett Rebel, Barry Hay, Blaudzun, Roxeanne Hazes en SFB en Theo Maassen.
