Gedurende de jaren hebben tal van kunstenaars hun werken tentoongesteld in De Cacaofabriek. Per jaar worden er ongeveer 20 verschillende exposities en tentoonstellingen georganiseerd. Hieronder vindt u een overzicht van de 2018.
‘Een bankstel voor boven het schilderij’ viert het werk van beeldend kunstenaarsechtpaar Maria van Heeswijk en Dick Verdult. De tentoonstelling geeft de bezoeker inzicht in twee individuele werelden, die hun origine hebben in een leven aan gedeelde ervaringen. Het veelvormige kakofonische werk van Verdult en de indrukwekkende landschappen van Van Heeswijk zijn altijd los van elkaar, maar in nabijheid ontstaan. Nu zijn ze in een eerste gezamenlijke tentoonstelling naast elkaar te zien. De titel van de expositie – levensgroot verbeeld bij de entree – lijkt uit de koker te komen van Verdult, die in zijn werk de uitvergroting en omdraaiing niet schuwt. Het is een vuistslag met een glimlach, waarmee de bezoeker wordt uitgenodigd het perspectief ten opzichte van decoratie in de kunst om te keren.
Aan het vrolijk anarchistische werk van Verdult proef je in alles het Parijs van de jaren 60, bezien door de ogen van een jonge reiziger die wereldwijs genoeg is om te snappen dat de waarheid niet ligt in welke vertaling van Marx je leest. Die jongen is inmiddels op leeftijd, maar als instrument hanteert Verdult de belezen ironie nu misschien wel als nooit tevoren. In het huwelijk van cultuurtheorie en wansmaak is de bulderlach nooit ver weg.
Net als Verdult is ook Van Heeswijk een reiziger. En waar ze komt, legt ze de omgeving vast in olieverf: “Als ik het niet geschilderd heb, heb ik het niet gezien”. Om de door mensen veroorzaakte misère van de twintigste eeuw te bezweren, verbande ze de mens uit de woeste natuur en creëerde zo in haar schilderijen van indrukwekkende omgevingen van Spitsbergen tot Vuurland een overtuigend anathema op de zorgbarende werkelijkheid.
‘Een bankstel voor boven het schilderij’ illustreert het verschijnsel dat twee mensen dezelfde indrukken op een heel andere manier kunnen verwerken. Daarbovenop zijn Dick Verdult en Maria van Heeswijk samen in staat gebleken hun beider werelden voor de bezoeker toegankelijk te maken.
Reinier Vriend
Op 14 oktober om 15.00 uur is de opening van Fresh Cacao, de tentoonstelling met werk van afgelopen zomer afgestudeerde jonge kunstenaars. De Cacaofabriek vindt het belangrijk om jonge kunstenaars de ruimte te bieden om zich te presenteren en verder te ontwikkelen.
Deze vijfde editie is bijzonder: een van de exposerende kunstenaars zal de Carat Lucas Gassel Prijs krijgen. Deze Helmondse kunstprijs is in het leven geroepen door stichting Carat met als doel één van de startende kunstenaars een financiële impuls te geven. Carat en De Cacaofabriek hebben zich met hun samenwerking ten doel gesteld om talentvolle kunstenaars op artistiek vlak en op het gebied van financiën en ondernemerschap te ondersteunen.
Er zijn 12 kunstenaars van vier academies geselecteerd:
Het werk van deze lichting kunstenaars is zeer divers: film, fotografie, theater, schilderkunst en installaties. Al deze disciplines zijn in de tentoonstelling vertegenwoordigd.
New York is een stad met een mythisch aura, een metropool met vele stemmen en verhalen die parallel aan elkaar en dwars door elkaar heen lopen. Wanneer je kijkt naar de hedendaagse New Yorkse kunstwereld zie je in eerste instantie de glitter en de glamour van de kille en koude Chelsea galeries en de overvolle musea met hun blockbuster-tentoonstellingen. Een wereld waarin grote financiers, beleggers en onroerendgoedmagnaten vermomd als verzamelaars en kunstliefhebbers de scepter zwaaien.
Maar wanneer je de glanzende bovenlaag weg krabt, verschijnt er een heel ander beeld. Een wereld waarin duizenden kunstenaars zich met hart en ziel aan hun kunst wijden, moeten sappelen voor de kost, maar toch stug doorgaan. Ze laten hun werk zien op plekken buiten de betreden paden, zijn volledig onafhankelijk en kaarten maatschappelijke problemen aan. Hier draait het niet om geldelijk gewin, maar om liefde voor de kunst. De tentoonstelling A New York State of Mind (Stories from the Unusual Suspects) in De Cacaofabriek in Helmond laat een aantal van deze kunstenaars aan het woord. Niet de gebruikelijke namen, maar juist ‘the unusual suspects’. In deze tentoonstelling stappen kunstenaars naar voren met een unieke stem en een persoonlijk verhaal en eisen hun plek op in de schijnwerpers.
Cacao Marciano/Martian Chocolate, Mary Chang + Tanya Gupta, Joe Gilmore,Rick Krieger, The Madness of Art + Charlie Hewitt, Marvin Piqué, Arlene Rush, Bishakh Som, Patricia Lee Stotter & Mark Pinto, Hendrika Ter Elst, John Tomlinson, Osaretin Ugiagbe, Loura van der Meule, Elise Tak
Een tentoonstelling van 6 kunstenaars en evenzoveel opvattingen over het maken van sculpturaal werk. Keramiek van Simone van Bakel, modernistische beelden van Sjef Voets, een ruimtelijke installatie van Geert Koevoets, abstracte beelden van staal van Cor van Dijk. Thomas Swinkels laat nieuw werk zien en Thomas Koevoets bouwt een minimuseum voor Beatrix Ruff.
De kunstwerken van Simone van Bakel passen niet in één hokje. Ze hebben wel altijd met zintuiglijkheid te maken. Details of onverwachte materialen dagen de kijker uit. “Aanraken mag, graag zelfs”. Keramiek ziet er uit als metaal, of krijgt een fluwelen huid. Humor is een belangrijk aspect van haar werk.
De onderwerpen voor zijn werk haalt Sjef Voets zowel uit de actualiteit als uit de enorme rijkdom van geschiedenis die achter ons ligt, oeroude verhalen, beelden uit primitieve culturen bieden hem inspiratie, maar ook de moderne kunstgeschiedenis of de mogelijkheden van nieuw, eigentijds materiaal. Zijn tekeningen gaan een dialoog aan met zijn beelden.
Koevoets is gefascineerd door de 1e wereldoorlog. In de expo van De Cacaofabriek laat hij een grote ruimtelijke installatie zien die is ontstaan uit de verhalen en getuigenissen die hij over deze oorlog las en hoorde.
De stalen sculpturen van Cor van Dijk zijn strak en geometrisch van vorm en zijn opgebouwd met precies passende losse onderdelen van staal. Deze sculpturen zijn, hoe massief en zwaar het materiaal ook is, van een grote subtiliteit.
Thomas Koevoets maakte een museum speciaal voor Beatrix Ruff. In een modeltreintje reist zij door de zalen. Ze lijkt gevangen te zitten in een oneindige rondgang. En passant wordt de definitie van kunst nog eens onder de loep genomen.
Thomas Swinkels laat nieuw werk zien. Voor zijn beelden maakt hij graag gebruik van wat hij in zijn omgeving tegenkomt. Objecten worden losgekoppeld van hun functie en krijgen daarmee een nieuwe betekenis.
De opening wordt opgeluisterd met een optreden van PingPong poëzie met een muzikaal op maat gesneden programma. Het is hun eerste optreden sinds de opnames van hun nieuwe CD.
richt het Brugwachtershuisje in als laboratorium. Haar werkmethode is die van een klinisch onderzoeker. Zij vindt inspiratie in de anatomie, pathologie en chirurgie. Het menselijk lichaam, of delen ervan gebruikt zij in haar beelden. Maar ook onze ideeën over het lichaam, lichamelijke processen of de techniek van de medische wetenschap inspireren haar. Op donderdagmiddag tijdens openingstijden van de exporuimte is het Brugwachtershuisje te bezoeken.
Wij nemen slechts fracties en fragmenten waar van de wereld om ons heen. Veel gebeurtenissen ontsnappen aan onze waarneming: sommige zijn te groot, te ver, te traag. Andere zijn te klein, te vluchtig of te snel. Ons beeld van de werkelijkheid is niet ‘the big picture’ maar een verknipte verzameling indrukken, interpretaties en reconstructies. Hans van Asch wijst ons op de zwarte gaten in onze waarneming. Hij maakt het ongeziene zichtbaar, vangt de kritische momenten van verandering, beweging of verval. Om deze waar te nemen en te registreren is een combinatie nodig van eindeloos geduld en razendsnelle reflex (waarin de kracht van fotografie ligt).
Hans van Asch (Eindhoven, 1964) gebruikt fotografie om ideeën te visualiseren, complexe processen te ontrafelen, het ongeziene te vangen.
De aanleiding om tot zijn beelden te komen vindt hij vaak in de dagelijkse omgeving. Ogenschijnlijk banale objecten als een ei, aardappelen, groenten en fruit, waterijs, vogels, de sterrenhemel. Hij plaatst ze in een ander licht waardoor nieuwe betekenislagen ontstaan,conventies worden doorbroken.
Hij beperkt zich niet tot de wereld van het kleine; zijn onderzoek strekt zich uit tot gebeurtenissen in de wereld om ons heen, zelfs in de kosmos. Zijn werk valt op door het brede scala van stijlen en thema´s, maar ieder werk is onderdeel van hetzelfde onderzoeksterrein: waarneming – constructie – betekenisgeving.
Het werk van Hans van Asch is van een bedrieglijke eenvoud en directheid, op het eerste gezicht speels, kleurig, verhalend en herhalend. Maar ‘er staat niet wat er staat’. Het is een geraffineerd spel met complexe begrippen: ordening, balans, ruimte, schaal, afstand, tijd, snelheid. Zijn beelden en beeldreeksen vertellen altijd meer dan één verhaal. De titels verwijzen niet naar het beeld zelf maar naar een diepere betekenislaag: een vorm van framing waarmee hij ongemerkt de connotatie van de toeschouwer stuurt.
Aanleiding voor de tentoonstelling GUM in de Cacao Expo is de verzameling gummen van Paul Dirks. Paul verdiepte zich in De Gum en boorde daarmee zo’n inspirerend onderwerp aan dat hij Het GUM-boek is gaan maken, een boek over en met gummen. Voor zijn boek zocht hij contact met schrijvers, dichters en, vooral, tekenaars. Vierentwintig kunstenaars leverden een bijdrage aan zijn boek en deze kunstenaars nemen bijna allemaal deel aan de tentoonstelling GUM. Tijdens de opening zal het Gumboek worden gepresenteerd.
In deze tentoonstelling is een keur aan geweldige tekenaars te zien. Allemaal hebben ze een bijzondere relatie met het gummen. Ze gebruiken de gum in de opbouw van hun tekeningen, niet om fouten te corrigeren, maar om de tekening te versterken. Er is een grote variëteit aan tekenstijlen en onderwerpen te zien waarbij het gebruik van de gum het verbindende element is.
Natuurlijk wordt ook een deel van de fantastische verzameling van Paul Dirks geëxposeerd. Deze verzameling biedt een overzicht van de geschiedenis van dat kleine stukje rubber. Van een eerste exemplaar uit 1880, tot een doosje bijna opgebruikte eindexamengummetjes, een elektrische gum en alle belangrijke Duitse steden in gum vorm. En nog veel meer…
Tijdens de opening zal de Tilburgse jazzgitarist en componist Jacques Palinckx een speciale muziekuitvoering geven die is geïnspireerd op het onderwerp Gum.
Verder zal orthopedagoge Sonja Graafstal van de universiteit Nijmegen een korte lezing geven over het belang van fouten mogen maken.
In 2003 studeerde Mike Harris cum laude af aan de Fotoacademie Amsterdam, en was hij tevens de eerste winnaar van de Photo Academy Award. Aansluitend werkte hij twee jaar voor De Volkskrant. In 2013 ontving hij de tweede prijs bij Selection of Dutch Photography, waarvoor hij in 2014 opnieuw genomineerd werd. Mike Harris is verbonden aan de Fotoacademie Amsterdam als eindexamendocent.
Caren van Herwaarden, Femke Gerestein, Hans de Wit, Esther Ijssels, Jan Verbeek, Jet Nijkamp, Liesje van den Berk, Margaretha Louwers, Marli Turion, Rosa Everts, Nico Keuning, Karin Rianne Westendorp, Mariette van Erp, Cathelijn van Goor, Kees Oosterbaan, Robbie Cornelissen Arie Berkulin, Ingrid Berger, Gertie Jaquet, Emmy Bergsma, Ariena Roode, Machteld Aardse, Theo Kuijpers
Op uitnodiging van De Cacao Expo heeft kunstenares Rachel Bacon een tentoonstelling samengesteld rondom haar eigen werk. Haar serie tekeningen Emotional Landscape vormen de basis van deze expositie. Deze tekeningen bestaan uit papieren ruimtelijke vormen, waarbij het papier is beschadigd door het te kreuken. Het papier wordt daarna gladgestreken en bedekt met een laag grafiet waarbij de vouwlijnen extra donker kleuren.
Zelf zegt zij daarover: Ik ben gefascineerd door het idee dat onzichtbare schade of breuklijnen, zowel psychologische, historische of geologische, bepalend kunnen zijn voor wat op de oppervlakte waarneembaar is.
Door andere kunstenaars uit te nodigen wordt het werk van Bacon in een interessante context geplaatst. De kunstenaars met wie zij samen in de Cacao Expo exposeert hebben een verwantschap met de uitgangspunten van haar werk. Alle vier verbeelden zij onzichtbare facetten van het landschap.
Catriona Leahy (IRL) gebruikt de overblijfselen van een vergane tijd in haar werk, sporen van een industrieel verleden. Hoe bepalen die sporen onze hedendaagse omgeving?
Andrew Youngson (UK) probeert in een prachtige duistere fotoreeks van een stuk bos uit een beladen periode uit de Engelse geschiedenis voelbaar te maken wat er zich heeft afgespeeld.
Luci Eldridge (UK) werkt met wetenschappelijke afbeeldingen van landschappen die wij niet in het echt kunnen zien, maar alleen met behulp van satellieten of ruimteschepen. Zij is geïnteresseerd in hoe landschap wordt geconstrueerd in digitale afbeeldingen met als doel om nieuwe kennis te verwerven.
Wieteke Heldens (NL) gebruikt een systematische benadering om tot persoonlijke werken te komen. Voor de tentoonstelling gaat zij de kleuren van het landschap van Helmond in kaart brengen.
Meld je aan en ontvang ons laatste expo nieuws!